پنجشنبه هجدهم آذر بوستان گلآرا در محله امیرالمؤمنین(ع) میزبان جشنواره بادبادکها بود و همزمان مراسمی نیز برای بزرگداشت روز پرستار در این مکان برگزار شد؛ برنامهای که باعث شد بسیاری خانوادهها و کودکانشان لحظات شاد و مفرحی داشته باشند. این برنامه با همکاری شهرداری منطقه5، فرهنگسرای بهرمان، دفتر توسعه محله شهیدآوینی و نیزه، دفتر توسعه محله ثامن و امیرالمؤمنین(ع)، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، خانه کودک، مدرسه خودگردان امام زمان(عج) و شهربازی ملل برگزار شد.
ساعت8 است. کنار بوستان گلآرا در انتهای خیابان شفیعی50 هستیم. هوا سرد نیست و بسیاری از خانوادهها و کودکان قبل از شروع برنامه اینجا جمع شدهاند. بچههای مدرسه خودگردان امام زمان(عج) و خانه کودک و دانشآموزان چند مدرسه از محلههای اطراف در مراسم حضور دارند. از این گذشته، بچههای شهرک لکزایی هم از میان زمین کشاورزی عبور میکنند و به این سو میآیند.
علیرضا حیدری، کارشناس اجتماعی شهرداری منطقه، درباره مراسم میگوید: این برنامه به مناسبت سالروز ولادت حضرت زینب(س) و گرامیداشت روز پرستار، با هدف افزایش نشاط اجتماعی برای شهروندان محله انجام شده است. در کنار پرواز بادبادکها، از 4پرستار نمونه محلات اطراف که شورای اجتماعی محلات انتخابشان کردند هم تجلیل میشود. همچنین از مادر 4معلول محله هم قدردانی میشود.
مراسم اوج گرفته و خودرو «پیک امید» کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم به محل برنامه رسیده است. هیاهویی برپاست و هرکس مشغول رسیدگی به امور بخشی از مراسم است. نیروهای دفاتر توسعه محلات همجوار به این سو و آن سو میروند. زهرا محمدینیک، مدیر فرهنگسرای بهرمان، مشغول مراسم تجلیل از پرستاران است. سراغ میز نقاشی صورت کودکان میروم. زهرا کاریزی، عضو شورای اجتماعی محله امیرالمؤمنین(ع) و دوستانش مشغول نقاشی روی چهره کودکان هستند و پرچم و بادبادک روی گونههایشان میکشند.
زهره نظری، مدیر خانه کودک، با هزینه خودش لباسهای یکدستی برای بچهها فراهم کرده است و سرود پاییز را اجرا میکنند. میگوید مراسم را دیر اطلاع دادند، وگرنه برنامه را با لباس سنتی اجرا میکردند.
مجید خطبایی، مسئول «پیک امید»(تماشاخانه سیار) کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، میگوید: ما با همکاری شهرداری در محلات کمبرخوردار که دسترسی زیادی به مکانهای فرهنگی و هنری ندارند، برنامه اجرا میکنیم. «پیک امید» تریلی و تماشاخانه سیاری است که همه امکانات اجرای برنامه را دارد.
مهلا برادرانتوکلی، کارشناس اجتماعی دفتر توسعه محله ثامن و امیرالمؤمنین(ع)، میگوید: میخواستیم برنامه شادی داشته باشیم. با توجه به اینکه مهاجران در این محدوده زیاد هستند، تصمیم گرفتیم سراغ بادبادکبازی برویم. بادبادک هوا کردن از رسوم دیرینه افغانستان است و مهاجران این بازی و ورزش را خیلی دوست دارند. ما علاقهمندیم اگر مردم همراهی کنند، این برنامه را بهصورت مداوم و دستکم ماهی یکبار برگزار کنیم.
سراغ بادبادکبازها میروم. لیلا امیری با 2فرزندش آمده و بیشتر از بچهها، خودش درگیر هواکردن بادبادک است. مجتبی پاکدین همراه خواهر و خواهرزادهاش به اینجا آمده و مشغول هواکردن بادبادک است. او این بادبادکها را قبول ندارد و همان را که خودش در کودکی میساخته است، بهتر میداند.
کمی عقبتر محوطه حرفهایهاست. سیدضیاء مبلغ، 50سالی دارد و بادبادکش را حدود 1500متر بالا برده است. او میگوید امروز باد کم است و برای همین بادبادک خیلی بالا نمیرود. او لذت بادبادکبازی را ناشی از شوق پرواز آدمها میداند. مرتضی خیابانی هم گویا استاد بزرگ بادبادکبازی است. صورت آفتابسوختهاش نشان از ساعتها خیرهشدن به آسمان دارد. بادبادک او آنقدر بالا رفته است که هرچه تلاش میکنم، دیده نمیشود.